همه می دانیم ترس از مواجهه با یک غریبه تهدیدگر در خیابان یا اضطراب پیش از یک آزمون مهم یا مصاحبه شغلی و نیز نگرانی در مورد نتیجه یک آزمایش طبی چه حسی دارد. تصور زندگی در یک حالت خونسردی و ایمنی دائمی، رها از ابهام، خطر، ریسک یا تهدید سخت است. ترس و اضطراب بخشی از زندگی هستند و اغلب بخشی مفید از آن محسوب می شوند. ترس، ما را از یک خطر قریب الوقوع آگاه می کند مثل وقتی که احساس می کنیم اتومبیل بر روی جاده لغزنده یا یخ بندان می لغزد یا وقتی یک غریبه مشکوک ما را تعقیب می کند. احساس اضطراب می تواند به فرد انگیزه بدهد که خود را برای یک ملاقات کاری مهم یا انجام اقدامات احتیاطی هنگام سفر به یک مکان ناآشنا آماده کند. واقعیت این است که ما در زندگی خود به درجاتی از ترس و اضطراب نیاز داریم. امّا همه تجربیات ترس و اضطراب برای ما مفید نیستند و ما به عنوان روانشناس هزاران داستان در مورد تقلاهای روزمره افراد برای محدود کردن ترس و اضطراب خود شنیده ایم. برای برخی افراد اضطراب توان فرسا می شود و با احساسات مداوم و مفرط وحشت، نگرانی، تنیدگی و عصبیت در موقعیت های روزمره ای تبدیل می شود که اکثر افراد در مورد آن ها دغدغه چندانی ندارند. اینجاست که درمان اضطراب اهمیّت می یابد. امروزه صدها درمانگر بهداشت روانی در سراسر جهان، روش شناخت درمانی (یا درمان شناختی رفتاری CBT) را برای درمان اضطراب به کار می گیرند و در چندین مطالعه ی علمی مشخص شده این شیوه، درمان مؤثری برای بسیاری از انواع اختلالات اضطرابی است. در ** تا ** درصد افراد دچار مشکلات اضطراب که دوره درمان شناختی را تکمیل می کنند (** تا ** جلسه) اضطراب به میزان چشمگیری کاهش می یابد. هر چند تنها اقلیتی از آنان (** تا ** درصد) کاملاً بدون اضطراب می شوند. این نتیجه معادل اثربخشی دارودرمانی و یا برتر از آن است، در تعدادی از مطالعات، شناخت درمانی بهبود پایدارتری نسبت به دارودرمانی ایجاد کرده است. امروزه این شیوه از سوی مجامع روانشناسی به عنوان خط اول درمان اضطراب توصیه می شود.
