آموزش خصوصی تنبک در تهرانپارس

آموزش خصوصی تنبک در تهرانپارس
با یک جلسه مشاوره رایگان ما را بسنجید
آموزش تنبک در تهرانپارس
آموزشگاه موسیقی آکورد
آموزشگاه موسیقی آکورد با مجوز رسمی از وزارت ارشاد
بالای ده سال سابقه آموزشی و اجرای کنسرت
نوازندگی با گروه های معروف موسیقی
با سالها تجربه و سابقه درخشان در شرق تهران(تهرانپارس)
برگزاری کنسرت های هنرجویی منظم هر * ماه یکبار
برگزاری کلاسهای گروه نوازی
برگزاری کلاسهای رفع اشکال رایگان
برگزاری مستر کلاس
معرفی هنرجویان به گروه ها و جشنواره موسیقی
با ما بهترین باشید&#****;&#****;&#****;&#****;&#****;..
***********
********
بالاتر از فلکه تهرانپارس، خیابان *** (عادل) نبش خیابان *** غربی پلاک* طبقه اول واحد*
برای کسب اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
achordacademy.com/extra-****.html
تنبک از نظر نوازندگی (انگشت گذاری) رنگ های صوتی و ساختمان فیزیکی اش یکی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سازهای کوبه ایجهان محسوب می شود.
این ساز از چوب درخت گردو، افرا یا توت به صورت یک تکه در دو قسمت تنه (حجیم تر) و نفیر (باریکتر) در اندازه های مختلف ساخته می شود.
طول تنبک از دهانه بزرگ تا دهانه کوچک ** سانتی متر است. هنگام نوازندگی، تنبک را افقی به صورتی که دهانه بزرگتر روبه پایین باشد روی ران پا می گذارند و با دو دست بر پوست ضربه می زنند.
در دهه های اخیر با همت تنبک نوازان، این ساز پیشرفت شایانی کرده است.
در این راستا می توان از حسین تهرانی پدر تنبک نواز ایرانی اشاره کرد.
تنبک از نظر ساز شناسی جز طبل های جام گونه است. علاوه بر موسیقی سنتی امروز، این ساز در اکثر موسیقی نواحی ایران بهمراه ساز های دیگر، صدای دلنشینی را به پژواک در می آورد.
نام این ساز در استان هرمزگان (تمپک) است که با (تمپو) بی ارتباط نیست.
مثلا سازی در کشمیر با نام (تنبک نَری) نواخته می شود که نَری در زبان محلی یعنی سفالی. همچنین سازی به صورت یک جفت تنبک در مالزی به نان (گِدُمبَک) نواخته می شود. در معنی واژه تنبک دو نظر وجود دارد: عده ای می گویند که واژه تنبک از صدای این ساز، یعنی از ترکیب دو عبارت (تن) و (بک) به دست امده و (تن) یا (تم) صدایی است که از نواختن ضربه ای به ناحیه مرکزی پوست تنبک بیرون می آید و (بک) نواختن ضربه ای به ناحیه کناری پوست است.
محمد علی امام شوشتری در کتابش (ایران گاهواره دانش و هنر) نظر دیگری دارد: واژه (تنبور) از تیکه (تنب) و پسوند ( ور) ساخته شده است. (تنب) به معنی برآمدگی و واژه ی (تنبان) به معنی (سرین پوشش) و تنبک ساز مشهور همگی از این ریشه اند.
ضرب نام مناسبی برای این ساز نیست، اطلاق تنبک به این ساز بهترین پیشنهاد برای جلوگیری از چند اسمی بودن این مهم ترین ساز کوبه ای پوستی ایران است.
(تمبک، دمبک، دندونک، ضرب) یکی از سازهای کوبه ای ایران است.
تنبک از قسمت های (پوست، دهانه بزرگ، دهانه کوچک، تنه، پا، گلویی، دهانه) تشکیل شده است.