رادیاتور قرنیزی گرماسان عصر

با افزایش روز افزون جمعیت و همچنین کاهش منابع انرژی، مصرف بهینه انرژی امری اجتناب ناپذیر می باشد.در این راستا با توجه به رشد علمی تولید محصولات تأسیساتی، بوجود آوردن تفکری جدید در دانش مهندسی امری ضروری به نظر می رسد و نقش سیستم های گرمایشی بهینه ساختمان ها و مجتمع های مسکونی در کنترل و بهینه سازی مصرف انرژی مهم و قابل تامل می باشد. پیشرفت روز افزون علم و تکنیک و توجه هر چه بیشتر به آسایش و رفاه زندگی به همراه گسترش احداث واحدها و مجتمع های مسکونی، تجاری واداری، ابداع و ساخت تاسیسات متنوع مهندسی (نظیر سیستمهای تهویه مطبوع و حرارت مرکزی )را به دنبال داشته که به کارگیری آنها ضمن بر آوردن اهداف اولیه و اساسی کنترل شرایط حرارتی و برودتی،پی آمدهای مطبوعی نظیر بهینه سازی استفاده از منابع انرژی، کاهش آلودگی های زیست محیطی ،اجتناب از خطرات مالی و جانی را به دنبال داشته است.

به‌کارگیری سیستم‌های حرارتی آبی به منظور گرمایش محیط داخلی ساختمان به امری کاملاً متداول تبدیل شده است. در چنین سیستم‌هایی، آبگرم نقش سیال عامل را ایفا می‌کند به طوری که آب پس از گرم شدن در یک منبع حرارتی مانند پکیج به محیط ساختمان وارد می‌شود و با از دست دادن حرارت خود دمای داخل ساختمان را بالا می‌برد و پس از آن با بازگشت به منبع انرژی مجدداً این چرخه تکرار می‌شود. تکنولوژی به‌کاررفته در رادیاتورهای قرنیزی نیز همانند رادیاتورهای پره‌ای چیزی جز این نیست و از سیستم حرارتی آبی بهره می‌برد. در این سیستم به جای قرنیز ساختمان، از آن به عنوان رادیاتور قرنیزی برای گرمایش استفاده می‌شود.

رایاتورهای قرنیزی سیستم گرمایشی نسبتاً جدیدی است که وارد منازل ایرانیان شده است. گرمایش قرنیزی، سیستمی است که سادگی و قابلیت سریع تغییرات دما مانند رادیاتورهای دیواری را همراه با پخش یکنواخت گرمای محیط مانند سیستم گرمایش از کف ، در یک سیستم فراهم آورده و معایب هر دو سیستم را نیز رفع نموده است.