درود
بی گمان گلستان سعدی و دیوان حافظ از شاهکارهای فرهنگ ایران و پارسی هستند. گرچه هردوی آنها با واژگان بسیاری از زبان تازی آمیخته شده اند . این درهم آمیختگی آنچنان استوارگردیده که جدایی این دو زبان از یکدیگر ناشدنی و با دید خوشبینانه بیهوده مینماید .
نگارنده با این باور که زبان پارسی دارای پشتوانه چند هزار ساله است این گمان نادرست را به چالش می کشد .
گلستان پارسی
پس از پنج سال تلاش (گرچه ناپیوسته ) گلستان سعدی از واژه های تازی پیراسته شد . و کتاب گلستان پارسی پدید آمد .
پس از برگردان گلستان سعدی با دلگرمی دوستان برگردان دیوان حافظ نیز در زمان هفت سال به سرانجام رسید تا پیش از دیگران خود نگارنده به این باور برسد که با چنین پیشینه‌ی فرهنگی والایی دیگر چه نیازی به واژه های زبان بیگانه است و این زبان زنده و زیبا نه برای ایرانیان که برای جهانیان نیز بس است .
امید بسیار دارم که در پی نگارش این دو کتاب آبشاری از تلاش و کوشش بزرگان زبان پارسی و جوانان جویای نام به راه افتد تا به آرامی این جایگزینی واژه ها و پالایش زبان مادری مان انجام شود . نگارنده در تلاش است تا همانند این دو کتاب از سال نخست دبستان تا پایان دبیرستان همه‌ی کتابها را به زبان شیرین پارسی برگرداند تا فرزندان این سرزمین با گویشی ناب و پاک سخن بگویند و بنویسند .
روشن است که این هردو کتاب از کاستی های فراوان رنج میبرند و از همین رو با رویی گشاده پذیرای راهنمایی های ارزنده ی استادان گرانمایه ی زبان پارسی خواهم بود.
از همه بزرگانی که دل به ایران زمین بسته اند میخواهم تا در چاپ و پخش این دو کتاب مرا یاری کنند
