پروتز چانه
مانند تمامی روشهای جراحی پلاستیک صورت، انجام تجزیه و تحلیلهای پیش از جراحی (آنالیز) برای بررسی روش بزرگ کردن چانه ضرورت دارد. در این تجزیه و تحلیلها لازم است کل صورت به عنوان یک عنصر کلی، با توجه ویژه به چانه و لب و بینی، بررسی شود. صورت بیمار باید از تمامی زوایا مورد بررسی قرار بگیرد و انجام این کار نیز با عکسبرداری دقیق با زاویه استاندارد از صورت امکان پذیر است. در این بررسیها به فرم چانه و طول آن و ارتباط چانه با بینی توجه میشود. بافتهای نرم و بافت استخوانی چانه ارزیابی میشود. سایز کلی چانه و سایز پد چربی داخل چانه اندازه‌گیری میشود. همچنین عرض چانه و میزان برآمدگی آن، موقعیت خط بین برآمدگی چانه و لب و عمق این خط نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. نبود چربی در ناحیه زیر چانه نیز بررسی میشود. این حالت خصوصا در بیمارانی که قبلا عمل رایتیدکتومی (نوع لیفتینگ صورت) انجام داده‌اند، وجود دارد. موقعیت لب‌ها نیز باید ارزیابی شود. در حالت عادی لب پایینی باید عقب‌تر از لب بالایی باشد و لب پایین نیز باید نسبت به برآمدگی چانه در تقارن و هماهنگی کامل باشد.
بعد از آن که با ارزیابی‌های انجام شده، مشخص شد که شخص، کاندیدای مناسبی برای جراحی پروتز چانه یا بزرگ کردن چانه است، سایز و فرم مناسب پروتز چانه برای او انتخاب میشود. به طور کلی باید از بزرگ کردن بیش از حد چانه در خانم‌ها پرهیز کرد. بهترین راه برای فرم دادن به چانه خانم‌ها این است که از پروتز‌های کوچک استفاده شود تا در آینده لازم نباشد به خاطر بزرگ بودن بیش از حد پروتز، عمل زیبایی پروتز چانه و خارج کردن پروتز از چانه انجام شود. اما این مشکل به ندرت در آقایان پیش می‌آید. انتخاب پروتز چانه معمولا با صلاحدید جراح است.
چگونگی انجام جراحی
برای انجام جراحی زیبای چانه، باید پروتز چانه در پایین‌ترین قسمت از فک قرار بگیرد و سپس در جای خود ثابت شود. یکی از روشهای جراحی، روش برش داخل دهانی است که در آن یک برش عرضی در داخل دهان و در قسمت بالایی شیار بین لب و فک ایجاد میشود. برای ایجاد فضای مناسب برای کاشت پروتز، لایه‌ی عضلانی داخل چانه شکافته میشود. از شیار میانی ماهیچه می‌توان برای ثابت نگه داشتن پروتز در جای خود استفاده کرد. برای این کار یک برش لایه‌ای ایجاد میشود و پس از قرار دادن پروتز در محل خود، لایه‌ی برش داده شده به ماهیچه یاوربیکولاریس بخیه زده میشود.
در بین جراحان مختلف بین روشهای ایجاد برش سوپراپریوستیل و ساب‌پریوستیل بحث و اختلاف نظر است. در روش سوپراپریوستیل، پروتز روی لایه‌ی پریوست استخوان، که یک لایه نرم روی استخوان است، قرار داده میشود ودر روش ساب پریوستیل، پروتز زیر این لایه قرار داده میشود. اکثر جراحان با مطالعاتی موافقند که نشان می‌دهد قرار دادن ایمپلنت در فضای سوپراپریوستیل موجب کاهش جذب استخوانی ایمپلنت میشود. در روش ساب‌پریوستیل، شکاف جراحی در ناحیه‌ی بین سمفیز فک پایین ایجاد میشود و به وسیله‌ی فریر جراحی (یکی از وسایل جراحی) این شکاف تا منتال فورامن ادامه پیدا می‌کند. در این روش برای ثابت کردن پروتز یک حفره ایجاد میشود. سپس لایه‌ی پریوست بسته می‌شوند و سپس لایه‌های ماهیچه‌ای و غشای مخاطی نیز هر یک جداگانه بخیه زده می‌شوند.
یک روش جایگزین برای تکنیک سابمنتال این است که یک برش * سانتی‌متری از بیرون و در زیر چانه (پایین‌تر از اولین خط زیر چانه‌ای) ایجاد میشود و این شکاف تا لایه‌ی پریوست استخوان ادامه پیدا می‌کند و فضای کاشت پروتز در وسط این ناحیه و پایین‌تر از محل قرارگیری عصب‌های صورت ایجاد میشود. برای ثابت کردن پروتز در زیر لایه‌ی پریوست از نخ بخیه استفاده میشود و شکاف ایجاد شده به صورت لایه‌لایه بخیه زده میشود.
جراحی زیبایی چانه یا پروتز چانه را می‌توان تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام داد. عمل پروتز چانه را می‌توان همزمان با سایر جراحی‌های زیبایی مانند راینوپلاستی (جراحی پلاستیک بینی) و رایتیدکتومی (لیفت صورت) انجام داد.
اطلاعات مربوط به بعد از جراحی
بعد از جراحی، روی چانه با یک بانداژ فشاری بسته میشود و این بانداژ حداقل برای یک شب (یا مدت زمان بیشتر) روی چانه می‌ماند. برای جلوگیری از ورم بیش از حد چانه از کمپرس سرد استفاده میشود. در دوره‌ی ریکاوری، بیمار از لحاظ داشتن تورم بیش از حد، هماتوم و عفونت تحت نظر خواهد بود. در صورتی که از تکنیک داخل دهانی برای جراحی استفاده شده باشد، محلول دهانشویه هیدروژن پروکساید نیز برای بیمار تجویز میشود. برای یک دوره کوتاه مدت نیز مصرف آنتی‌بیوتیک به بیماران تجویز میشود.
